We waren daar met een heleboel andere koppels (ongeveer een 34 personen) om prangende vragen beantwoord te krijgen.
Eerst werden er verscheidene papieren uitgedeeld die daarna een voor een besproken werden.
Eén van de belangrijkste waren de visumaanvragen. Elke keer we naar Kazachstan afreizen zullen we een nieuwe visumaanvraag moeten doen. Dit omdat Kazachstan geen multiple entries toelaat.
Wanneer wij ons kindvoorstel krijgen (gebeurd als we voor een eerste keer in Kazachstan aankomen), voegt men hier, buiten een sociale fiche en foto, ook een medische fiche toe. Deze informatie is vaak incorrect en redelijk "zorgwekkend". Daarom had HKM een dokter uitgenodigd die ons wegwijs maakte in de Kazachse medische terminiologie en het interpreteren hiervan.
Het kwam erop neer dat de medische fiche die je krijgt, met een flinke emmer zout genomen moet worden. Bvb: men spreekt al gauw dat het kind een een neurologische afwijking heeft... omdat een kind van 9 maanden nog niet zelfstandig kan lopen ...
Het kwam erop neer dat men ons wilde waarschuwen voor wat we misschien te lezen krijgen en we niet onmiddellijk moeten beginnen panikeren.
Zoals reeds gezegd reizen wij dus af naar Almaty. Hierover hebben we goed nieuws en slecht(er) nieuws.
Eerst het goede dan maar? HKM vertelde ons dat we waarschijnlijk in maart voor een eerste keer mogen afreizen. Dwz dat we in maart ons kindje voor de eerste maal zullen kunnen zien !!!
Deze trip zal 2.5 tot 3 weken duren.
Daarna kwam dus het slechte(re) nieuws: Sinds 13 januari heeft men in Almaty beslist dat de adoptieouders hun kind niet meer naar huis mogen nemen tijdens de 6 weken dat zij daar verblijven (= tijdens de 2e periode). Ze mogen hun kind enkel nog maar bezoeken in het weeshuis (1 of 2x per dag).
We zullen dus waarschijnlijk 3 keer naar Almaty moeten reizen.
De eerste keer (2.5 - 3 weken) om ons kindje een eerste maal te zien.
Een tweede keer om voor de rechtbank te komen.
Een derde keer om ons kindje op te halen.
Maar goed, dat is de wereld van adoptie. Van de ene dag op de andere kan alles veranderen. De adoptie-rollercoaster noemen wij dat soms.
Al bij al mogen wij blij zijn dat we misschien (altijd met 2 woorden spreken) in maart reeds naar Kazachstan kunnen vertrekken.
SUPER NIEUWS dus !!!!
