Nu we ons getuigschrift op zak hebben, houdt niets ons nog tegen om naar de griffie te hollen en ons op "de rol" te laten zetten.
Nog een probleempje: er zijn een aantal documenten vereist.
1. Attest voorbereiding: CHECK !!
2. bewijs van woonst en nationaliteit: OOPS !!
3. eensluitend verklaard afschrift geboorteakte: OOPS !!
4. uitreksel huwelijksakte of attest wettelijke samenwoonst: OOPS !!
3/4 blijkt nog niet in ons bezit te zijn ... Op naar het gemeentehuis dan maar.
donderdag 18 oktober 2007
woensdag 17 oktober 2007
Op cursus: sessie 5
Dinsdag 16 oktober
Eindelijk, de laatste cursusdag ...
Een laatste maal afspraak in het CC Luchtbal ...
Deze laatste sessie behandelde een rechstreekse overdracht tussen geboorte- en adoptiemoeder, vragen over de rest van de hele procedure en het langeverwachte attest.
Fragment: rechtstreekse overdracht van een adoptiekind
Bij een adoptie uit Zuid-Afrika heeft de geboortemoeder het recht om haar kind persoonlijk aan de adoptieouders af te staan. Een vaak zeer emotionele gebeurtenis.
De adoptieouders reizen af naar Z-Afrika en krijgen het kind reeds enkele dagen voordat ze de geboortemoeder ontmoeten. (de feitelijke adoptie is dan al reeds een feit).
Op de video was te zien dat de geboortemoeder enkel het allerbeste voor haar kind wou en op de hoogte wenste gehouden te worden over de verdere levensloop van haar kind.
Enkel bij adoptie uit Z-Afrika komt af en toe voor dat de moeder zelf haar baby wil overdragen, ook kan deze moeder zelf een keuze maken uit 3 kandidaat-families.
Indien wijzelf deze mogelijkheid aangeboden zouden krijgen, zouden we dit waarschijnlijk gretig aanvaarden. Later kunnen we dan ook meer over de geboortemoeder aan ons kindje vertellen, wat een zeer positief iets is.
Vragenuurtje rest van de procedure
Hier werden er vooral vragen gesteld ivm het maatschappelijk onderzoek dat gaat volgen.
De meeste adoptie-ouders zien hier tegenop omwille van het feit dat dit zeer ingrijpende en doordringende gesprekken zijn met psychologen en maatschappelijk werkers.
Zowat alle vragen komen aan bod: geld, seks, familie,opvoeding, geloof, het adoptiekind, ...
Zoals altijd zijen sommigen van onze groep zien dit heel pessimistisch in. Toch denken (hopen) we dat elk normaal koppel hier niet al te veel problemen mag hebben. Je wordt alleszins niet op 1 criteria beoordeeld, gelukkig maar :-)
Ontvangs getuigschrift
Voila, we hebben ons getuigschrift van deze cursus in handen. Nu alles klaarmaken om naar de griffie te gaan en de rechter een maatschappelijk onderzoek te laten bevelen.
Eindelijk, de laatste cursusdag ...
Een laatste maal afspraak in het CC Luchtbal ...
Deze laatste sessie behandelde een rechstreekse overdracht tussen geboorte- en adoptiemoeder, vragen over de rest van de hele procedure en het langeverwachte attest.
Fragment: rechtstreekse overdracht van een adoptiekind
Bij een adoptie uit Zuid-Afrika heeft de geboortemoeder het recht om haar kind persoonlijk aan de adoptieouders af te staan. Een vaak zeer emotionele gebeurtenis.
De adoptieouders reizen af naar Z-Afrika en krijgen het kind reeds enkele dagen voordat ze de geboortemoeder ontmoeten. (de feitelijke adoptie is dan al reeds een feit).
Op de video was te zien dat de geboortemoeder enkel het allerbeste voor haar kind wou en op de hoogte wenste gehouden te worden over de verdere levensloop van haar kind.
Enkel bij adoptie uit Z-Afrika komt af en toe voor dat de moeder zelf haar baby wil overdragen, ook kan deze moeder zelf een keuze maken uit 3 kandidaat-families.
Indien wijzelf deze mogelijkheid aangeboden zouden krijgen, zouden we dit waarschijnlijk gretig aanvaarden. Later kunnen we dan ook meer over de geboortemoeder aan ons kindje vertellen, wat een zeer positief iets is.
Vragenuurtje rest van de procedure
Hier werden er vooral vragen gesteld ivm het maatschappelijk onderzoek dat gaat volgen.
De meeste adoptie-ouders zien hier tegenop omwille van het feit dat dit zeer ingrijpende en doordringende gesprekken zijn met psychologen en maatschappelijk werkers.
Zowat alle vragen komen aan bod: geld, seks, familie,opvoeding, geloof, het adoptiekind, ...
Zoals altijd zijen sommigen van onze groep zien dit heel pessimistisch in. Toch denken (hopen) we dat elk normaal koppel hier niet al te veel problemen mag hebben. Je wordt alleszins niet op 1 criteria beoordeeld, gelukkig maar :-)
Ontvangs getuigschrift
Voila, we hebben ons getuigschrift van deze cursus in handen. Nu alles klaarmaken om naar de griffie te gaan en de rechter een maatschappelijk onderzoek te laten bevelen.
donderdag 11 oktober 2007
Op cursus: sessie 4
Woensdag 10 oktober bracht ons naar het ALM te Berchem voor een speciale avondsessie.
Alle groepen (VCOK) die momenteel een curus volgen waren aanwezig: meer dan 80 kandidaten.
Nadat iedereen een plaats had gevonden(aula-syndroom) kreeg iedereen een foto van een geadopteerd kind. Tijdens de film die ons vertoond zou worden, moesten we onze aandacht extra vestigen op het kind waarvan we een foto voor ons liggen hadden.
Tijdens deze film, gedraaid met behulp van het VCOK, vertelden 7 geadopteerden over hun ervaringen, moeilijkheden met betrekking tot "geadopteerd" zijn.
Dmv groepsdiscussies bespraken we allerlei vragen en kwamen tot devolgende vaststellingen:
1) Wat zeggen de verschillende jongeren over geadopteerd zijn?
- de meesten zijn zeer gelukkig en beschouwen adoptie als iets natuurlijks.
2) Welke plaats hebben de geboorteouders in het leven van de geadopteerde?
- de geadopteerden dragen geen haat naar hun geboorteouders toe & verheerlijken ze soms.
- informatie over de moeder en vader is zeer belangrijk.
- geadopteerden hebben maar 1 paar ouders (de adoptieouders)
3) Wat betekent het teruggaan naar het land van herkomst?
- elke geadopteerde wil informatie over zijn thuisland en het ooit eens bezoeken (soms ook naar het weeshuis teruggaan)
4) Welke adviezen krijgen de adoptieouders?
- De adoptieouders zouden een levensverhaalboek moeten bijhouden, mee terug naar het land van herkomst reizen, de kinderkleedjes bijhouden, veel liefde geven en niet altijd de nadruk op "adoptie" leggen.
Het was een gezellige avond (drankje & een hapje) waar bij we onze rugzak nog een beetje dikker gemaakt hebben.
Volgende week volgt alweer de laatste sessie. Joepie !!
Alle groepen (VCOK) die momenteel een curus volgen waren aanwezig: meer dan 80 kandidaten.
Nadat iedereen een plaats had gevonden(aula-syndroom) kreeg iedereen een foto van een geadopteerd kind. Tijdens de film die ons vertoond zou worden, moesten we onze aandacht extra vestigen op het kind waarvan we een foto voor ons liggen hadden.
Tijdens deze film, gedraaid met behulp van het VCOK, vertelden 7 geadopteerden over hun ervaringen, moeilijkheden met betrekking tot "geadopteerd" zijn.
Dmv groepsdiscussies bespraken we allerlei vragen en kwamen tot devolgende vaststellingen:
1) Wat zeggen de verschillende jongeren over geadopteerd zijn?
- de meesten zijn zeer gelukkig en beschouwen adoptie als iets natuurlijks.
2) Welke plaats hebben de geboorteouders in het leven van de geadopteerde?
- de geadopteerden dragen geen haat naar hun geboorteouders toe & verheerlijken ze soms.
- informatie over de moeder en vader is zeer belangrijk.
- geadopteerden hebben maar 1 paar ouders (de adoptieouders)
3) Wat betekent het teruggaan naar het land van herkomst?
- elke geadopteerde wil informatie over zijn thuisland en het ooit eens bezoeken (soms ook naar het weeshuis teruggaan)
4) Welke adviezen krijgen de adoptieouders?
- De adoptieouders zouden een levensverhaalboek moeten bijhouden, mee terug naar het land van herkomst reizen, de kinderkleedjes bijhouden, veel liefde geven en niet altijd de nadruk op "adoptie" leggen.
Het was een gezellige avond (drankje & een hapje) waar bij we onze rugzak nog een beetje dikker gemaakt hebben.
Volgende week volgt alweer de laatste sessie. Joepie !!
zondag 7 oktober 2007
Op cursus: sessie 3
Dinsdag 2 oktober was het weer zover: de derde maal op cursus.
Deze les breidde verder op wat we vorige week reeds hadden besproken: de hechting en alles wat daarrond hangt.
Een video behandelde 2 adoptiefamilies die elk op hun eigen manier met hechtingsproblemen omgingen. Het eerste gezin had een 20-jarige adoptiedochter die, toen ze jong was, altijd goed wilde doen om haar ouders niet ongelukkig te maken. Ze had weinig vrienden en sloot zich van de buitenwereld af, speelde altijd alleen en sliep erg veel.De beweegredenen waarom het kind zo deed, werden louter gedragen door de schrik dat het zou teruggestuurd worden als het zich "lastig" zou gedragen.
Uit dit voorbeeld blijkt dat het kind niet voldoende basisveiligheid opgebouwd had.
De ouders reageerden hier (foutief) op door ervan uit te gaan dat het kind een uiterst makkelijk en lief kind was. Wie wil er nu geen kind dat altijd rustig speelt en geen problemen maakt ....
Het tweede gezin had een 4-jarige kleuter die lang in een groot weeshuis had verbleven en daar moest zien te "overleven". Uit de videofragmenten bleek dat het kind geen gevoelens (pijn, verdriet, vreugde) kon uiten, steeds het gevaar opzocht, en geen emoties van andere kon aflezen.
De ouders reageerden hierop door vooral zeer veel geduld te tonen, veel te knuffelen, te beschermen, structuur aan te bieden, ..., er altijd voor het kind te zijn.
Mede door al deze zaken konden ze de basisveiligheid van hun kind heropbouwen en het zich écht aan hen laten hechten.
Het is dus heel belangrijk aan te voelen dat een kind zijn/haar basisveiligheid mist en hier gepast op te reageren door:
* samen plezier te maken en gevoelens te delen
* aanwezig en betrouwbaar te zijn
* duidelijk en voorspelbaar te zijn
* routine op te bouwen
* aandacht en respect te tonen voor het rouwen en verlies bij het adoptiekind
* niet altijd te straffen of negeren (beter is uit te leggen waarom iets niet mag)
* jezelf in het kind kunnen verplaatsen
* ...
Volgende week bekijken we een film waarin adoptiekinderen en -ouders hun verhaal doen.
Nog een week later volgt reeds de laatste dag van onze curus waarvoor we een kleine opdracht dienen te maken:
* Wie gaat er voor het adoptiekind zorgen?
* Waar gaat je kind opgevangen worden indien je zelf niet voor het kind kan zorgen? Wat is je plan B, plan C?
* Naar welke school zou jij je kind sturen? Waarom wel, waarom niet?
Tot volgende week.
Deze les breidde verder op wat we vorige week reeds hadden besproken: de hechting en alles wat daarrond hangt.
Een video behandelde 2 adoptiefamilies die elk op hun eigen manier met hechtingsproblemen omgingen. Het eerste gezin had een 20-jarige adoptiedochter die, toen ze jong was, altijd goed wilde doen om haar ouders niet ongelukkig te maken. Ze had weinig vrienden en sloot zich van de buitenwereld af, speelde altijd alleen en sliep erg veel.De beweegredenen waarom het kind zo deed, werden louter gedragen door de schrik dat het zou teruggestuurd worden als het zich "lastig" zou gedragen.
Uit dit voorbeeld blijkt dat het kind niet voldoende basisveiligheid opgebouwd had.
De ouders reageerden hier (foutief) op door ervan uit te gaan dat het kind een uiterst makkelijk en lief kind was. Wie wil er nu geen kind dat altijd rustig speelt en geen problemen maakt ....
Het tweede gezin had een 4-jarige kleuter die lang in een groot weeshuis had verbleven en daar moest zien te "overleven". Uit de videofragmenten bleek dat het kind geen gevoelens (pijn, verdriet, vreugde) kon uiten, steeds het gevaar opzocht, en geen emoties van andere kon aflezen.
De ouders reageerden hierop door vooral zeer veel geduld te tonen, veel te knuffelen, te beschermen, structuur aan te bieden, ..., er altijd voor het kind te zijn.
Mede door al deze zaken konden ze de basisveiligheid van hun kind heropbouwen en het zich écht aan hen laten hechten.
Het is dus heel belangrijk aan te voelen dat een kind zijn/haar basisveiligheid mist en hier gepast op te reageren door:
* samen plezier te maken en gevoelens te delen
* aanwezig en betrouwbaar te zijn
* duidelijk en voorspelbaar te zijn
* routine op te bouwen
* aandacht en respect te tonen voor het rouwen en verlies bij het adoptiekind
* niet altijd te straffen of negeren (beter is uit te leggen waarom iets niet mag)
* jezelf in het kind kunnen verplaatsen
* ...
Volgende week bekijken we een film waarin adoptiekinderen en -ouders hun verhaal doen.
Nog een week later volgt reeds de laatste dag van onze curus waarvoor we een kleine opdracht dienen te maken:
* Wie gaat er voor het adoptiekind zorgen?
* Waar gaat je kind opgevangen worden indien je zelf niet voor het kind kan zorgen? Wat is je plan B, plan C?
* Naar welke school zou jij je kind sturen? Waarom wel, waarom niet?
Tot volgende week.
Abonneren op:
Posts (Atom)
