Rechtbank

Vandaag D-Day ... dé belangrijkste dag in deze hele procedure. We moesten ons dossier verdedigen tegenover een Kazachse rechter. De zitting verliep zonder problemen (we waren dan ook uitstekend voorbereid) en na enkele pittige vragen moesten we allemaal rechtstaan en werd het vonnis voorgelezen: “ ... krijgen een POSITIEF advies voor het adopteren van ...”.
Ons geluk kon niet op en zodra we het gerechtsgebouw uit waren vlogen we in elkaars armen. Nu nog 15 dagen beroepsperiode doorkomen en dan kan niets ons meer in de weg staan.
Zo meteen gaan we met dit nog in stijl vieren en vliegen later op de avond nog naar huis. Een kort maar krachtig bezoek. Tot binnen een dikke maand ...
Liefs Tom & Veerle.

2e reis naar Kazachstan

Na 3 weken landden we weer in het reeds vertrouwde Almaty. De trouwe HKM medewerkers stonden ons tijdig op te wachten en brachten ons naar ons vertrouwde appartementje. Het was enorm tof om het tweede verblijf in dezelfde woonst te verblijven als tijdens onze eerste trip. Vooralleer van onze welverdiende nachtrust te genieten (het was half 3 lokale tijd), brachten we nog een nachtlijk bezoek aan onze supermarkt. Wat proviand voor 2 dagen en sushi (om toch nog even een snelle hap binnen te werken) later, doken we in ons bed om er 8 uur nadien weer uit te komen. Wat betekende dat het reeds half 1 ’s middags was voor we goed en wel aangekleed waren. Om half twee belde onze tolk aan om de rechtbank van morgen voor te bereiden. Een uurtje later speelden we samen “rechter & adoptie-oudertje”.
Later trokken we naar Zum om daar nog wat laatste souverniertjes te kopen en de avond in schoonheid te eindigen in de vertrouwde Ciao Pizza.
Morgen, 30 april om 12 uur Kazachse tijd (8 uur Belgische), iedereen duimen of een kaarsje branden voor een voorspoedige rechtbankzitting.

Rechtbankdatum gekend

Gisteren hebben we vernomen dat onze rechtbankdatum reeds op 30 april 2009 valt. We vertrekken dus met Lufthansa op 28 april en hebben de terugvlucht geboekt op 1 mei. De kans is reëel dat de terugvlucht enkele malen uitgesteld dient te worden, maar dat zien we dan wel.
Momenteel gaan we ervanuit dat alles vlotjes blijft lopen.

Terug thuis (voorlopig)

03/04 Weer thuis aangekomen. De eerste (van 3) reizen zit erop. Maandag helaas weer werken, terwijl Veerle verder nog papieren kan aanvragen.
We hopen binnen een maand weer naar Almaty te vliegen waar we voor de rechtbank een positief advies moeten zien binnen te halen.

Tot gauw ...

afscheid nemen

Wakker worden met het gevoel dat je vandaag de laatste keer in zòveel weken je zoontje gaat kunnen vasthouden, spelen en lachen is echt niet leuk! Met een knagend en vreselijk gevoel zijn we dan ook richting weeshuis gereden. Net zoals de vorige dagen was onze schat nog lekker aan het smullen van de plaatselijke babyvoeding. Na een dik kwartier kwam hij eindelijk aan en ... wonder boven wonder ... had hij vandaag een fantastisch mooi kruippakje aan met daaronder maar één laagje kledij! Hij voelde zich dan ook kiplekker want hij kon goed bewegen en het was niet te warm voor hem! Hij heeft zich van zijn beste kant laten zien en heeft ontzettend véél gelachen vandaag. Hij wist precies dat het vandaag een ‘ afscheidsdag’ was!
Na anderhalf uur spelen was onze deugeniet wel moe en plots ... kwam de hoofdverzorgster binnen, nam ons schatje in haar armen en gebaarde ons dat de chauffeur ons opwachtte en we snel naar buiten moesten. Wat hadden we dit afscheid ons anders voorgesteld. Maar ... al bij al ... misschien is het wel goed dat dit zo direct en plots was zodat de tranen en èchte afscheid nemen niet konden plaatsvinden.
Na een stille tocht terug naar huis ontpopten we ons tot een Sien en Maria – surrogaat! Resultaat na enkele uren: ons appartement spik en span!
Afscheid nemen van de Belgen doe je in stijl! Een sashlik ... op een terras ... met een pintje!

Het voorlaatste dagje

Neenee, geen aprilgrap vandaag uitgehaald met mekaar! Daar hadden we ècht geen tijd voor!
’s Morgens lekker in het zonnetje aan het weeshuis gezeten en weeràl gewacht ... tot het 10 uur was en we ons lief schatje weer konden bezoeken. We hebben weer lekker gespeeld, gezongen, gelachen, gebrabbeld en dergelijke! Hij had ook, naar traditie, weer véle lagen kleertjes aan. Deze keer waren ze iets sportiever dan anders en zijn kledingmaat was iets groter dan zijn lijfje aankon. Tijdens het spelen zakte zijn broek elke keer over zijn knieën. Na anderhalf uur ravotten kwam één van de verzorgsters hem halen voor een dutje. We hebben van haar een mooie foto kunnen nemen.
’s Namiddags, na onze siësta met fotokes bekijken die we ’s morgens genomen hebben, een laatste maal ècht door Almaty gewandeld. We gaan het hier ècht wel missen. De rust, de mensen, het uitzicht, de auto’s, het appartementje, het vakantiegevoel, zelfs ... de lucht ( ’s middags na de ochtendspits wanneer de smog over héél de stad hangt!)!