afscheid nemen

Wakker worden met het gevoel dat je vandaag de laatste keer in zòveel weken je zoontje gaat kunnen vasthouden, spelen en lachen is echt niet leuk! Met een knagend en vreselijk gevoel zijn we dan ook richting weeshuis gereden. Net zoals de vorige dagen was onze schat nog lekker aan het smullen van de plaatselijke babyvoeding. Na een dik kwartier kwam hij eindelijk aan en ... wonder boven wonder ... had hij vandaag een fantastisch mooi kruippakje aan met daaronder maar één laagje kledij! Hij voelde zich dan ook kiplekker want hij kon goed bewegen en het was niet te warm voor hem! Hij heeft zich van zijn beste kant laten zien en heeft ontzettend véél gelachen vandaag. Hij wist precies dat het vandaag een ‘ afscheidsdag’ was!
Na anderhalf uur spelen was onze deugeniet wel moe en plots ... kwam de hoofdverzorgster binnen, nam ons schatje in haar armen en gebaarde ons dat de chauffeur ons opwachtte en we snel naar buiten moesten. Wat hadden we dit afscheid ons anders voorgesteld. Maar ... al bij al ... misschien is het wel goed dat dit zo direct en plots was zodat de tranen en èchte afscheid nemen niet konden plaatsvinden.
Na een stille tocht terug naar huis ontpopten we ons tot een Sien en Maria – surrogaat! Resultaat na enkele uren: ons appartement spik en span!
Afscheid nemen van de Belgen doe je in stijl! Een sashlik ... op een terras ... met een pintje!