Op cursus: sessie 2

Deze namiddag vond de 2e sessie van onze voorbereidingscursus plaats.

De volgende onderwerpen kwamen aan bod:
* Kindrapporten
* Namen geven
* Hechting

Kindrapporten:
Als je naar een adoptiedienst van je keuze stapt, overloop je met hen je wensen en criteria voor een adoptiekind (leeftijd, geslacht, land van herkomst, ...). Aan de hand hiervan wordt er een fiche van je opgesteld die de adoptiedienst (in België of land van herkomst) zal matchen met de fiches van de adoptiekinderen.
De fiche van een adoptiekind wordt ook wel "kindrapport" genoemd.

Het kindrapport vermeldt o.a. de reden waarom het kind ter adoptie werd afgestaan, de persoonlijke en familiale voorgeschiedenis, de huidige toestand en de ontwikkeling van het kind.

Vandaag kreeg ieder koppel een represenatief kindrapport voorgeschoteld. Aan de hand daarvan moesten ze uitmaken of ze het kind al dan niet zouden adopteren, net zoals het in werkelijkheid zal zijn.
De keuzes en twijfels werden in groep besproken en er ontstonden interessante gesprekken.

Het viel ons op dat het gros van de verslagen niet meer beslaat dan 1/3 van een A4 en je soms goed tussen de regels door moet lezen om écht te begrijpen wat men wil vertellen.

Wijzelf kregen Rosenda, een 3-jarig meisje uit de Filippijnen toegewezen. De dochter van een 18-jarige prostitué die haar kind een betere toekomst wou geven. Rosenda zelf was een gezond en sociaal kind. Over haar familie was niets bekend.
Opmerkelijk was dat de moeder de adoptie-ouders persoonlijk wou ontmoeten en graag op de hoogte werd gehouden over de ontwikkeling van haar dochter.

Enkele vragen die we ons daar bij stelden:
1. Een kind dat al 3 jaar bij haar moeder leeft en dan aan "vreemden" gegeven wordt. Wat gaat er door dat kind heen? Kan het begrijpen wat er allemaal gebeurt?
2. De moeder van je adoptiekind persoonlijk ontmoeten. Hoe ga je daarmee om?
3. Hoe vertel je later aan je kind waar het vandaan kwam, welk beroep de moeder uitoefende, ...

Dit was nogmaals een oefening waaraan je het belang van deze verplichte cursus kon toetsen.

Namen geven
Daarna besproken we de "naamgeving" van je adoptiekind. Zou jij je kind een volledig nieuwe naam geven, of behoud je wat van zijn/haar roots?

Het meest aangewezen is de oorspronkelijke naam te blijven gebruiken. Wanneer deze echter problemen zou vormen, opteer je best voor een afgeleide of gebruik je deze als 2e naam.

Hechting:
Hoe hecht een kind zich aan zijn nieuwe ouders? Een zeer belangrijk en moeilijk proces.
Niet alle kinderen hechten zich even makkelijk aan hun nieuwe ouders.
Een groot misverstand dat we meteen de wereld uit willen helpen is het vooroordeel dat oudere kinderen zich automatisch moeilijker hechten (meer problemen geven) dan jongere. Uit onderzoek blijkt dat hier geen enkele constante in te vinden valt.
Een belangrijk gegeven is dat het kind een "basisveiligheid" moet hebben opgebouwd. (dit gebeurt tijdens de eerste 6 maanden). Als dit gegeven aanwezig is, kan het kind zich makkelijker hechten aan zijn nieuwe ouders en omgeving.

Soms gebeurt het dat een kind geen basisveiligheid opgebouwd heeft. Bijvoorbeeld als het vaak van omgeving veranderd is (geboortemoeder -> weeshuis -> ander weeshuis -> pleeggezin -> adoptieouders). In dit voorbeeld heeft het kind 4 maal zijn vertrouwenspersonen verloren en zal het zichzelf beschermen door zich niet meer snel aan iemand te hechten. Als adoptie-ouder moet je hier juist mee omgaan.
De basisveiligheid kan je gelukkig regressief opbouwen. Geef je kind veel aandacht en zorg ervoor dat je er altijd voor klaarstaat. Na een tijd zal het kind beseffen dat het op je kan rekenen (= basisveiligheid) en er een echte hechting kan plaats vinden.

Toch nog een belangrijke opmerking: als een kind totaal geen basisveiligheid heeft, spreekt men vaak van "bodemloze kinderen". Dit zijn kinderen die een zware gehechtheidsstoornis hebben. Zij zullen nooit voldoende aandacht en liefde ervaren, wat het voor de adoptie-ouders enorm moeilijk maakt.

Het was weer een zeer interessante en leerrijke namiddag. Nog drie te gaan ...
Volgende afspraak op 2 oktober.

Op curus: sessie 1

Héél véél zenuwen gierden door onze keel. Om kwart over negen verschenen we op het appèl in het CC Luchtbal. Voor alle zekerheid gaven we het bewuste papier nog eens af en konden we van start gaan. Bij het binnenkomen kwamen we al meteen twee kenissen tegen (schoolvrienden van Tom) die net als ons de curus meevolgden. Nadat iedereen zich had voorgesteld bleek dat we in een heel diverse groep zaten (leeftijd, beroep, afkomst, keuze voor adoptie, ...) wat alles natuurlijk een pak interessanter maakte. In de voormiddag werd er verteld over de wettelijke voorwaarden bij adoptie en reacties van de buitenwereld die je met je "anders dan de anderen"-kindje zal krijgen. Na een lekkere lunch behandelden we het rouwproces. "Hoe ervaar jij het om ongewenst kinderloos te zijn, hoe ervaart de geboortemoeder het afgeven van haar kind enzovoort". Hierop voortbordurend bekeken we een DVD over geboortemoeders in Zuid-Afrika waarin deze vertelden waarom ze hun baby's afstonden. Je merkte duidelijk dat dit de allerlaatste optie is die ze voor ogen houden. Financiële motieven spelen vaak een rol, maar ook hun cultuur zorgt er vaak voor dat ze tot deze drastische beslissing moeten overgaan. (bv: een alleenstaande moeder wordt niet geaccepteerd, een kind verwekt uit buitenechtelijke relatie, verkrachting, ...). Deze sessie bezorgde ons voldoende stof om thuis eens rustig over na te denken. Volgende week dinsdag volgt het 2e deel. We kijken er al naar uit!

Slapeloze nacht

Zondagavond, Veerle was de benodigde docmenten voor onze curus aan het verzamelen en ontdekte plots een brief die we moesten terugsturen voor 14 juli om deel te kunnen nemen aan onze curus! Wij trokken wit weg, want het leek dat we die brief niet hadden ingevuld! Na onze hersens lange tijd gepijnigd te hebben, herinnerden we ons dat we deze eerst leeg gekopiëerd hadden (om toch maar geen fouten op het "net" te schrijven) om nadien te faxen.

Slapeloze nacht volgde, want wat als ...

Bezoek adoptiecentrum FIAC te Geel

Vandaag hadden we de langverwachte afspraak bij FIAC, één van de erkende adoptie-instellingen.

Samen met 4 andere koppels (de ene al wat meer op tijd dan de andere) besprak een FIAC-medewerkster het hele rijlen en zeilen van hun dienst.

Na een korte algemene uitleg, diepte zij de voorwaarden die hun dienst & de adoptielanden stelden verder uit.
FIAC werkt samen met vijf verschillende landen. De Filipijnen, Thailand, Ethiopië, Zuid-Afrika & Colombia. De presentatie kwam in grote lijnen overeen met wat we reeds gehoord en gelezen hadden, toch vergaarden we weer heel wat nieuwe informatie doordat er vele vragen gesteld werden en alles wat meer uitgediept werd.

We zijn weer een beetje wijzer geworden en voor ons was dit nu de feitelijke "eerste stap".

Nu maandag, 10 September, begint onze verplichte cursus georganiseert door Kind & Gezin.