Dinsdag 2 oktober was het weer zover: de derde maal op cursus.
Deze les breidde verder op wat we vorige week reeds hadden besproken: de hechting en alles wat daarrond hangt.
Een video behandelde 2 adoptiefamilies die elk op hun eigen manier met hechtingsproblemen omgingen. Het eerste gezin had een 20-jarige adoptiedochter die, toen ze jong was, altijd goed wilde doen om haar ouders niet ongelukkig te maken. Ze had weinig vrienden en sloot zich van de buitenwereld af, speelde altijd alleen en sliep erg veel.De beweegredenen waarom het kind zo deed, werden louter gedragen door de schrik dat het zou teruggestuurd worden als het zich "lastig" zou gedragen.
Uit dit voorbeeld blijkt dat het kind niet voldoende basisveiligheid opgebouwd had.
De ouders reageerden hier (foutief) op door ervan uit te gaan dat het kind een uiterst makkelijk en lief kind was. Wie wil er nu geen kind dat altijd rustig speelt en geen problemen maakt ....
Het tweede gezin had een 4-jarige kleuter die lang in een groot weeshuis had verbleven en daar moest zien te "overleven". Uit de videofragmenten bleek dat het kind geen gevoelens (pijn, verdriet, vreugde) kon uiten, steeds het gevaar opzocht, en geen emoties van andere kon aflezen.
De ouders reageerden hierop door vooral zeer veel geduld te tonen, veel te knuffelen, te beschermen, structuur aan te bieden, ..., er altijd voor het kind te zijn.
Mede door al deze zaken konden ze de basisveiligheid van hun kind heropbouwen en het zich écht aan hen laten hechten.
Het is dus heel belangrijk aan te voelen dat een kind zijn/haar basisveiligheid mist en hier gepast op te reageren door:
* samen plezier te maken en gevoelens te delen
* aanwezig en betrouwbaar te zijn
* duidelijk en voorspelbaar te zijn
* routine op te bouwen
* aandacht en respect te tonen voor het rouwen en verlies bij het adoptiekind
* niet altijd te straffen of negeren (beter is uit te leggen waarom iets niet mag)
* jezelf in het kind kunnen verplaatsen
* ...
Volgende week bekijken we een film waarin adoptiekinderen en -ouders hun verhaal doen.
Nog een week later volgt reeds de laatste dag van onze curus waarvoor we een kleine opdracht dienen te maken:
* Wie gaat er voor het adoptiekind zorgen?
* Waar gaat je kind opgevangen worden indien je zelf niet voor het kind kan zorgen? Wat is je plan B, plan C?
* Naar welke school zou jij je kind sturen? Waarom wel, waarom niet?
Tot volgende week.
zondag 7 oktober 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Veerle,
De gedrevenheid die ik terugvind in de verhalen hier op de blog en aan de hand van de enkele gesprekken die wij op school reeds over adoptie en de cursus hadden, bevestigen alleen maar dat ik er 100% van overtuigd ben dat het kindje dat vroeg of laat mama en papa tegen jullie mag zeggen, een heel gelukkig kind zal zijn! Jullie worden zeker en vast fantastische ouders! Succes!
Life is a gift...accept it
Life is an adventure...dare it
Life is a mystery...unfold it
Life is a game...play it
Life is a struggle...face it
Life is beauty...praise it
Life is a puzzle...solve it
Life is opportunity...take it
Life is sorrowful...experience it
Life is a song...sing it
Life is a goal...achieve it
Life is a mission...fulfil it have a great day
Heftig he, die cursus... maar het maakt ons alleen maar sterker!
Veel succes!
Tabitha & Esli
Veerle en Tom,
Eerlijk gezegd wist ik niet hoeveel werk en tijd er bij een adoptie komt kijken... (Mijn tante heeft 3 kinderen geadopteerd en toch heb ik er niet bij stil gestaan hoeveel werk en informatie je er daarbij nodig hebt.)
Als ik jullie teksten lees, heb ik wel eens zin om die lessen bij te wonen... Het lijkt me héél boeiend en het maakt me nieuwsgierig!
Ik blijf zeker jullie verhaal volgen! Veel succes, en ik ben er zeker van dat het niet anders kan dan goed gaan!
Katrien ;-)
Lieve Tom en Veerle,
Jullie staan aan het begin van een onbeschrijflijk avontuur. Wij denken heel vaak aan jullie en wachten, voelen en hopen met jullie mee.
Veerle, jij staat met beide voeten op de grond, je weet van aanpakken, kan goed luisteren, staat steeds klaar om te helpen en geeft vriendschap en warmte aan de mensen om je heen.
Tom, jij bent mijn beste vriend, je bent stabiel, hebt humor, bent medelevend en warm.
Samen beschikken jullie over alle kwaliteiten (en meer) die goede ouders hebben. Jullie zijn een hecht team dat samen elke uitdaging aankan.
Jullie kindje komt terecht in een stabiele en liefdevolle omgeving. Jullie zullen hem of haar omarmen en omringen met alle zorgen die hij of zij nodig heeft.
Wij zullen er altijd zijn om jullie te steunen en natuurlijk als de tijd er is veel te babysitten!!!
Dikke kus Lene en Lau natuurlijk
Tom, Veerle,
Proficiat met jullie leuke blog.
Heb hem net helemaal gelezen. Vanaf nu ga we hier regelmatig eens passeren. Voor ons is het inderdaad ook interessant om te weten hoe zo'n procedure verloopt, we staan er niet echt bij stil dat er zoveel bij komt kijken.
We hopen dat alles goed verloopt en dat jullie je kindje snel in de armen kunnen sluiten. Het kindje dat bij jullie komt, zal heel gelukkig zijn met zo'n warme thuis!
Nancy & Christophe
hoi, veerle en tom ik heb jullie blog nog eens gelezen. Fijn om te zien hoe enthousiast jullie het kunnen verwoorden. Ik ben blij dat jullie zulke fijne kinderen zijn.Mamsie
Lieve Veerle,
wat heerijk dat ik de kans krijg om 'mee te reizen' op jullie avontuur. Ik ben er van overtuigd dat jullie openheid over ervaringen, verwachtingen, twijfels en ideeën, toekomstige ouders kunnen helpen om ook de stap te zetten naar een adoptie. Ik wens jullie nog een leerrijk en verrijkend avontuur met op het einde van deze reis: een prachtkind. Lieve groetjes.
Een reactie posten