Een 2e dag samen

We hebben vanacht een redelijk goede nachtrust gehad. Buiten het feit dat we bij elke beweging even gingen kijken, hebben we slechts 1x écht moeten opstaan (om 4 uur). Honger bleek de boosdoener, dus tijd voor een melkflesje. Wat ons opvalt is dat hij niet gewend is aan de Europese tutjes op de flesjes. Om half 8 werd het hoog tijd voor ons ventje om zijn eerste volledige dag met zijn nieuwe ouders aan te vatten. We hebben samen lekker ontbeten en zijn rond half 10 onze eerste wandeling begonnen. Een drankje en kennismaking met de kindjes van enkele bevriende koppels later, trokken we met z’n drieën de stad in. Schaduwrijke parken & heldere fonteinen kris kras verspreid, gaven een hemelse verfrissing aan het zwoele Almaty.
Het middag eten was een waar “mama-papa-kijk-waar-ik-mijn-eten-allemaal-kan-verstoppen” festijn. Achja, kids hé ... zijn peter is niet veel beter ...

Na zijn middagdutje (wat gepaard ging met een hevige huilbui) waren we (samen met nog enkele anderen) uitgenodigd om wat bij te kletsen. Bedankt voor het gezelschap, de lekkere koffiekoeken & het bier . Rond 18uur werd Nicolasje moe en keerden we huiswaarts. Veerle had een overheerlijk papje klaargemaakt dat 1-2-3 soldaat gemaakt werd. Omdat hij enorm moe was, deden we hem meteen daarna in bad. Ditmaal nam papa plaats IN de badkuip zodat de protagonist werd toegeschreven aan de mama die dit niet aan haar hart liet komen. Spetters vlogen in het rond, maar ons venteke amuseerde zich o zo kostelijk. (aan iedereen met een bad: u weze gewaarschuwd).
Pampertje verversen en tijd voor zijn melkflesje zodat hij naar dromenland kon. Althans dat was ons plan ... Nicolas had het klaarblijkelijk anders voorzien. Amper iets van zijn flesje gedronken, probeerden we hem toch te slapen te leggen ... bij het neerleggen vloog zijn klep wagewijd open ... tot 2 maal toe hem getroost en terug te “slapen” gelegd. Niets gekort, hij wou nog niet. Dan hebben we maar gezellig aan de keukentafel gezeten en elkaar wat geëntertained. (Oma, Lene ... dit is nieuwe spelling geloof ik?) Een klein uurtje later vonden we het toch tijd om Nicolas te slapen te leggen. Een beetje melk en hupsakee zijn bedje in ... en ... rust.

HELAAS: ween ween ween ... we hebben echter alles gedaan wat kon (eten: check, verse pamper: check, zalf voor de tandjes: check, ... : check). Dit is dus een van de moeilijke zaken die we momenteel meemaken ... waarom weent hij. Wie weet heeft hij in het weeshuis andere gewoontjes, heeft hij veel schrik dat we er niet meer zullen zijn wanneer hij wakker wordt? Dit maakt het moeilijk om hiermee om te gaan.
We besloten toch om het een kwartiertje aan te horen ... hoe moeilijk het ook moge zijn. Na een 10 minuutjes werd het plots rustig in zijn kamertje ... en we hopen dat dit ook zo blijft.